Het moet kloppen

Wat mij opvalt bij mensen met autisme is dat het moet kloppen.  Wat je zegt moet kloppen. Hierover ontstaan ook nogal eens misverstanden.  Vooral bij kleinere kinderen.  Als je zegt: nog even wachten, over een paar minuten kom ik bij je.  Een paar is twee (of in elk geval minder dan tien), dus na twee minuten  moet je ook komen.  En als je dat niet doet, dan klopt het niet. Dan ben je niet betrouwbaar dus.  Terwijl je dan zelf geen idee hebt waarom je kind nu zo boos is.

Ik doe het straks wel.  Maar dan moet het een uurtje later wel gedaan zijn (want dan is straks voorbij).  Straks is een vaag begrip.  Net als later. Als wij het woordje later gebruiken, dan betrekken wij daar automatisch de context bij. Als je bijvoorbeeld zegt: “ik doe de afwas later wel”, dan betekent later iets heel anders dan: “later ga ik verre reizen maken”, of “ik wil later ergens buiten gaan wonen, dan blijf ik niet hier wonen.”  De eerste later is misschien vanavond wel, of morgenochtend.  Afwas laat je niet een paar jaar staan. De tweede later is een heel ander verhaal want je gaat niet vanavond, of morgenochtend al  verre reizen maken.  Als je morgen al op reis zou gaan dan zou je dat absoluut niet “later” noemen.  Ik kan me in dat geval zelfs goed voorstellen dat je er eigenlijk mee wil zeggen dat dat nog een grote droom is van je, iets wat je heel graag zou willen doen, maar je bent niet zeker of dat ook wel echt zal gaan lukken.  Hierbij is de toon waarop je dit zegt ook van belang.

En de derde later is veel waarschijnlijker. En als je de persoon kent die dit zegt kun je vaak ook wel invullen wanneer dat  “later” dan ongeveer zal zijn.  Misschien controleer je nog even of je dat “later” goed hebt ingevuld:  “o, je bedoelt als je met pensioen gaat?”

Als wij via dit soort vage begrippen communiceren is het erg lastig om het plaatje kloppend te krijgen, het is veel te onzeker wanneer het “straks” of “later” is.  En daaruit ontstaan nogal eens kleine problemen. Logisch eigenlijk.

Karen